Երեկ չէ առաջին օրը պապիկս կազմակերպել էր ճամփորդություն դեպի Դիլիջան, Հաղարծին, Գոշավանք: Դիլիջան գնացինք 19 հոգով՝ վարորդը, պապիկս` նրա 5 աշխատակիցների հետ, մի հյուր, ուրիշ բաժնից մի մարդ, տատիկս, մարիկս, հայրիկս, եղբայրս, քուjրիկներս, քեռիս, քեռակինս և իհարկե ես:
Առաջինը գնացինք Դիլիջան: Այնտեղ իջանք ինչ-որ աստիճաններով և հայտնվեցինք փոքրիկ խանութների կողքին, որոնց վերևում կար թանգարան: Շենքերը վերանորոգված էին հին հայկական տների ձևով: Փոքրիկ խանութներում վաճառում էին կավից, փայտից տառեր, կավից գդալներ, կավից զանգակներ և շորեր: Ես նվեր ստացա «Թ» տառով զանգակ պապիկիցս, «Թ» այսինքն՝ թոռնիկ: Նաև մի քանի հոգով գնացինք թանգարան:
Հետո շարժվեցինք դեպի Հաղարծին: Բայց ճանապարհին սովածացանք և կանգնեցինք մի ուտելու տեղ, որտեղ մեր բերած բրթուջները կերանք: Պատվիրեցինք խոզի խորոված, որ Գոշավանքից հետո գանք, ուտենք խորովածը: Այնտեղ կային մի քանի տեղանոց ճոճանակներ, երեխաներովս նստեցինք ճոճանակներից մեկի վրա ու սկսեցինք ճոճվել: Այնտեղ կար մի ջրվեժաձև շատրվան, մենք այդ ջրվեժաձև շատրվանի մեջ ոտքերը թրջեցինք և սկսեցինք ջրվեժաձև շատրվանի միջի փրկարար օղակով խախալ: Այդպես շարունակեցինք մեր ճանապարհը:
Հասանք Հաղարծին: Այն նոր էր վերանորոգվաց և գտնվում էր բնության մեջ: Այնտեղ կային մի քանի եկեղեցիներ, հացատուն, վառված ծառ և մեծ տուփերի նման բաներ, որոնք ծածկված են ապակիներով: Հացատնում կային շատ աթոռներ ու շատ սեղաններ, փոքրիկ թմբիկի վրա կային անցքեր, որ հացատան ներքևի նկուղում օդ գա: Եկեղեցիներից մեկում էլ կային այդպիսի ծակիկներ միայն ոչ թմբիկի վրա: Մի ուրիշ եկեղեցու գմբեթը ապակիներից էր և արևի լույսի պատճառով եկեղեցու մեջ կար ծիածանի մի մասնիկ: Այդ ապակիներով ծածկված մեծ տուփերի մեջ մարդիկ գցում էին մետաղադրամներ: Նրանցից մեկի մեջ կար թոնիր: Վառված ծառը մի անցք ուներ, որի միջով անցնում էին մարդիկ և նրանց երազանքները կատարվում էին:
Հաղարծինից հետո ճանապարհորդվեցինք դեպի Գոշավանք: Այդ վանքը կոչել են Մխիթար Գոշի անունով, իսկ Մխիթար Գոշը գրել է առակներ և առաջին կանոնագիրքը: Գոշավանքում կային Մխիթար Գոշի արձանը՝ գրքով, եկեղեցիներ, գեղեցիկ խաչքար, հին գրադարան-գրչանոց և մի մեծ ծառ: Խաչքարի քարի վրա փորագրել էին մանր նախշեր: Խաչքարը քանդակել է Պապհոսը: Հին գրադարան-գրչանոցում պահվում էին գրքեր և մագաղաթներ: Այնտեղ գրիչները նստում էին և արտագրում էին հաստ գրքեր, քանի որ չէին կարող ուրիշ ձևով գրքերը բազմացնել: Հետո մենք բարձրացանք մեծ ծառին:
Վերջում մենք գնացինք խոզի խորովածը խժռելու: